Autorzy: Krzysztof Kassolik, Elżbieta Rajkowska-Labon, Tomasz Tomasik, Agnieszka Pisula-Lewadowska, Krzysztof Gieremek, Waldemar Andrzejewski, Anna Dobrzycka, Donata Kurpas

Tytuł: Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii, Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej i Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce w zakresie fizjoterapii zespołów bólowych kręgosłupa w podstawowej opiece zdrowotnej.

Streszczenie: Celem niniejszych wytycznych jest zwrócenie uwagi na potrzebę wprowadzenia korekt systemowych w dotychczasowym modelu ochrony zdrowia, aby stały się skutecznym narzędziem poprawy zdrowia. Intencją autorów jest wskazanie założeń nowego podejścia w postępowaniu fizjoterapeutycznym u pacjentów z dolegliwościami narządu ruchu w zespołach bólowych: odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa na poziomie podstawowej opieki zdrowotnej. Dotychczasowe przyjęte postępowanie rozwiązuje opiekę nad tą grupą pacjentów w ramach POZ , głównie przez zalecanie farmakoterapii i/lub kierowanie pacjenta do odpowiedniej przychodni w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej. W tej drugiej sytuacji czas oczekiwania pacjenta od pojawienia się pierwszych objawów bólowych do pierwszego kontaktu z fizjoterapeutą w warunkach Polski wynosi kilka miesięcy. U wielu pacjentów dolegliwości bólowe w zakresie kręgosłupa nie mają złożonego charakteru i wymagają wykonania kilku prostych niskonakładowych zabiegów z zakresu fizjoterapii (masaż, proste zabiegi fizykoterapii i kinezyterapii). W takich przypadkach postępowanie fizjoterapeutyczne powinno opierać się na prostej ocenie stanu pacjenta i na jej podstawie zaplanowaniu terapii. Można to osiągnąć przeprowadzając badanie funkcjonalne oraz ocenę palpacyjną mającą na celu ustalenie, które mięśnie i więzadła odpowiadają za powstawanie dolegliwości bólowych. Ocena ta stanowi podstawę do ustalenia strategii postępowania fizjoterapeutycznego w formie zabiegów masażu, fizykoterapii i kinezyterapii. Dodatkowo należy udzielić prostego instruktażu w zakresie automasażu, autofizykoterapii i autokinezyterapii i uwzględnić potrzebę zastosowania zaopatrzenia ortetycznego, a także innych pomocy technicznych. Potencjalne efekty wprowadzenia takiej formy aktywizacji pacjenta POZ to: zwiększenie możliwości oddziaływania ukierunkowanymi prostymi czynnikami fizykalnymi na dane schorzenie układu ruchu przez samego pacjenta, wspomaganie procesu usprawniania realizowanego przez fizjoterapeutę w POZ oraz AOS i kształtowanie świadomych postaw prozdrowotnych u pacjenta POZ .

Tagi:lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, fizjoterapia, zespoły bólowe kręgosłupa.